Nazım Hikmet ölmeden evvel evinin muhtelif yerlerine küçük hediyeler,notlar saklamıştı Vera bulsun diye.Canını yakan kadındı Vera.Kim bilir Nazım'da son hamlesini böyle yaptı.Tatlı acı deriz ya;öyle bir iz bırakmak istedi belkide Vera'da.Biz yine iyi yanından bakıp yalpalayan yüreğinden dökülen inciler diyerek üzerinden geçelim.
Ama 'saman sarısı' şiirinin üzerinde bugün kafa patlatmam ile seneler evvel böylesi bir hamleyi benzer şekilde yapacak olma durumuna düşmemi hatırladım.Çürük vişne kanepenin minderleri altına iliştirdiğim notlar vardı.Vakit gitme vaktiydi ve mevsim yaz idi.Kışlık montunun cebine de,iki ayrı insanı temsilen kol düğmeleri bırakmıştım.Bütün bunları ona hissettirmeden yaptım.O mevkilere son yolculuğum olacağını bile bile yaptım bunları.Geriye dönüşümün asla olmayacağını biliyordum.Ardıma hiç bakmayışımın sebebini de sormuştu hatta.Oysa bunun cevabı o bıraktıklarımın arasında zaten saklıydı.O gün şehirler arası terminali ortasında bir şehir sildim ben tüm bedenimden aklımdan ruhumdan.Kimseye sitemim de olmadı.Bana düşen gitmekti,öyle de oldu.
O notlara cevaben bir işaret olmadı hiç.Beklemedim desem yalan olur.Kış gelmiş geçmek üzere.İstemeden de olsa,kendine söz geçiremiyorsun ve bir cümlelik söz duymak istiyorsun.Tekrardan yaz geldi.Ama hiç bir haber yok.Yavaş yavaş beklememeyi de kabüllendiğim vakitler debir başka ortak arkadaşımızdan geliyor haber.Meğer ben gittikten sonra oralara bahar gelmiş kış uğramadan.Bir başka hikayeye taşınmış haber beklediğimiz.Kısacası parmağa takılan bir halkanın kenarında teğet geçmiş bizim notlar.Notların akıbetinin ne olduğu belli.Yok oluş....
***
Demem o dur ki,bir başka hatıraya,bir başka ize mahal vermemeli.Bir yerden bir yere göç ediyorsan,ak kara ne varsa sırtlayacaksın...
Şimdi ustaya saygı babında ve de,sonu ölüm olan her şeye kabüllenme tarzından paylaşalım;Vera'lara gitsin...
vera'ya
gelsene dedi bana
kalsana dedi bana
gülsene dedi bana
ölsene dedi bana
geldim
kaldım
güldüm
öldüm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder