Yine günlerden bildik bir Pazartesi günüydü.Sabahın ilk saatleri.Çayımı avucumun içine alarak rahatça yudumlayacağım bir köşe bulup çöktüm.Elime alıp haber sekmesini tıkladığım telefonumdan böylesi farklı üzüntü yaratacak bir haber alacağımı ummuyordum.Donup kaldım.Bardağımı öylece yere bırakıp bir an düşündüm.Meral Okay vefatı.Üç kelimeye sığan bu başlık şimdiye kadar üzerine tükettiğimiz ne kadar hassas fikir cümle varsa,kan gibi akıp götürdü sanki...
Ne cümleler,ne kesitler,ne tablolar yeterki Meral Okay gibi benzersiz bir duygu kadınını anlatmaya.Bunun bir tarifi,bir izahı asla olmadı,olamazda.Yaşadığı hayatı, duygularını sanatı ile yoğurarak yüreğindeki sessiz fırtınaları kulağımıza kim fısıldayabildiki şimdiye kadar.Yazdığı öykülerde tutunabilip melakoliyi trajediye kurban etmeyen kalem ilahıydı o.Her çiziğinde farklı sayfalar açıyordu.Hep kaybettiğinin acısını yıllarca kaleme döktü.Aşkın kıyamama halini,aşkın bir emniyet hali olmadığını, gördüğü kadınların aşka nasıl korkulukmuş gibi sarıldığını sergiledi.Başkalarının yaralarına yoksul kalamayacak kadar zenginlik sahibiydi.
Sevdiği bir adam vardı.Çingene vapuruna sabahın köründe binipte boğaz gezintilerini çıktığı eşi Yaman.Aşk aslında bir çılgınlığıda paylaşmaktı.Sıkıldığında dahi nefes molalarını verip uzaklaşmaktı aşk.Bir sonraki dönüşün verdiği hevesin yüzüne vurmasıydı...
Romanlara sığmayacak bu aşk öyküsünü,sevinçleriyle acısıyla,gel gitleriyle hep hayellerde yaşatırdık.Bazen acaba varmıdır deriz.Üzerine senaryolar çizeriz.Evet öyle bir aşk var.Böyle derinlere hayat kazıyan insanlar var.En yakın örneğinide Meral Okay'dan dinledik itinayla.
İkinci Bahar dizisiyle tanıdık aslında bir çoğumuz.İletişimin ilk adımlarında.Tam da bir Samatya müdavimiydi kendisi.Halen duvarlarında Meral Okay'ın resimleri olduğu dükkanlar görmeniz mümkün.Keza Yeditepe İstanbul'un Havva anası.Balat'ı Meral Okay ile düşleyin, geriye edilecek bir kelam kalmıyor.
Öylece çekip gitti aramızdan 9 Nisan sabahı.Gülerken kısılan gözleriyle deydi gözlerimize hep.Şimdi hayatın öbür kıyısında.O bu duygu yoksuluğunun,modernizmin,emniyetli aşkların olduğu dünyayı değil,yine Yaman'ı nı seyrediyor ebedi istirahatinde.
***
''Duygusal anlamda,dayanışma anlamında birbirimizin yaralarına bakma konusunda da yoksullaştık.Şimdi empati denen modern kavram var ya,biz onun ağababasını tanıyan ve buna içerilmiş bir dünyadan geldik buralara...'' // Meral Okay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder